Hayat ve Ben...

Hayat ve Ben...
Otuzbeşime bastım geçen hafta...

İlk Yarı bitti: Hayat : 1 ... Ben : 0 ...

Ama
belliydi böyle olacağı... Nicedir başlamıştı belirtiler : Yolda
çocuklar "Amca şu topu atıversene" seslendiklerinde kuşkulanmışdım
ilkin... Sonra saçlarımdaki beyaz teller tescilledi yarı yolun ufukda
göründüğünü...

Baktım lise fotoğrafları sararmış, sınıf
arkadaşlarım yaşlanmış. Eş dost sohbetlerinde sağlık ve çocuk konuşulur
olmuş... Seyehat ve aşk yerine... Gök gibi gürlemeye alışkın müzik
setimin ses düğmesini kısar olmuşum, içerideki uçurtmanın ipini
çekercesine...

"Bizim zamanımızda" diye başlayan nutuklar atmaya
başlamışım mezuniyet törenlerinde -Hayret! Daha dün değilmiydi
benimkisi?- Yıllar yılı dudak büktüğüm "Ölümden sonra hayat
masallarını"na kulak kabartmaya başlamışım gizliden gizliye...

İple çektiğim haziranlara sırt çevirmişim... Yaşamın orta sahasına girmişim... İrkilmişim...

*

Ruhumun
ikizleri yine çekiştiriyorlar kollarımdan... Biri "Daha ne gördünki"
diyor yüzünde papatyalarla "asıl şimdi başlıyor hayat!... Bundan
sonrası rahat!" Lakin, "Buydu işte görüp göreceğin" diye efkarlanıyor
öteki... "2. yarı geçer hızla / yaşlanırsın zamanla."

Yaşı
genç olanlar 35'e uzak durduklarını sanarak, "Sahi oldumu o kadar! Hiç
göstermiyorsun" tesellisindeler... 35'le çoktan tanış olanlarsa "Hayata
hoş geldin" pankartıyla karşılamadalar...

İlk yarı sadece bir ısınmaymış meğer: Ancak ikinci yarıda anlaşılırmış tadı; hayatın... Kavganın... Aşkın... Bense şaşkın...

Devre
arası bilançolarındayım: Son dönemde, kimbilir kaç eski anıyı yaralı
ele geçirdim, belleğimin derinliklerinde?... Kimbilir kaç kez kendime
yakalandım, kendimden kaçarken... Ve sustum vicdan sorgularında...
Aksisedamla bile dertleşmedim. Meğer ne yaman serüvenmiş hayat? Bazen
yediveren gülleri gibi bereketli... Sanki hayat değil, Körfez kırizi
mübarek: Bir koyup, beş alıyorsun...

Yaşıyor, seviyor ve
seviliyorsun... Bazense kıtlıkdan kırılıyor ortalık... Şaşırıp
kalıyorsun... Oysa -herkes bilmezden gelsede- skoru belli oyunun.
30'larında dedeni ve neneni kaybediyorsun, 40'larında anneni ve
babanı... Ve 70'inde kendini...

*

Şimdi devre arası /
yolun yarısı... Bu güne dek ancak tanıştık hayatla... Ben O'na kendimi
tanıttım... O bana kendini... Göğsüme madalya gibi dizdim
hatıralarımı... (Zaferlerim onlar benim... Olgunluğumun yapı
taşları...) Ve derin bir yara gibi sakladım başarılarımı... Asansör
çıkarken yukarı, dönüp bakmadım aşağı... Dönmesin diye başım... Ben
istikballe arkadaşım...

*

Ne var ki yarım herşey...
Hayat da yarım, sevdalar da... Daha diyeti ödenmedi sevinçlerin...
İhanetlerin hesabı sorulmadı... Nazım'ın dediği gibi "kopardım
portakalı dalından/ama kabuğu soyulamadı/sevdalara doyulamadı..."
"Doydum" diyen görmedim ki zaten ben... Hiç doyulmaz ki zaten... Lakin
gelde zamana anlat bunu... Sahi nedir bu telaş, bu kin? Sanki ölüye can
yetiştireceksin...

*

Baktım ki ikinci yarı kapıda...
Ve hayatın ceza sahası yakın... Doldurdum bir kara kutuya 35 yılın
hesabını... Acılar, sancılar bir çekmecede, sevdalar diğerinde... Bir
yerde hüzünler ve korkular, bir üstte sevinçler ve kederler... Kat kat,
dizi dizi dizdim kullanılmış takvimlerimi... Sabırla kapattım kutuyu,
sevgiyle mühürledim ağzını... İlk yarı bilançom o benim: Yangında ilk
kurtarılacak... Kazada ilk açılacak... Yarımlar tam olduğunda kara
kutuyu açıp bakanlar teşhis koyacaklar halime... "Çok mutlu olmuş,
fazla yüksekten uçmuş zavallı" diyecekler, ya da "Sebepsiz alçalmış...
Bile bile vurmuş kendini dağlara... " Fakat kara kutu ancak bir kısmını
söyleyecek hikayenin... Kalanı benimle gelecek... Dağların yamaçlarına
savuracağım en mahrem hatıralarımı... Reyhanlar saklayacak sırlarımı...
Skoru bir tek Ege'nin suları bilecek... Denize kavuşabilirse eğer
içimdeki nehir...

Hayat : 0 ... Ben : 1 ...

Can Dündar (Şiir Gibi Yazılar)

Sağolasın güzel