TÜRKİYEDEKİ BİTKİ TOPLULUKLARI

TÜRKİYEDEKİ BİTKİ TOPLULUKLARI

Relikt
(Kalıntı) Bitki: 4.Zamandaki buzul devrinde yaşayabilen iklimlerin
ısınmasıyla günümüzde dağların yüksek kesimlerindeki soğuk alanlarda
yaşamını sürdüren eski devre ait bitkilerdir.
Endemik Bitki: Ancak
sıcak iklimlerde yetişen ama ülkemizde Torosların güneye bakan sıcak
yamaçlarında yetişme ortamı bulabilen bitkiler.
Geniş Yapraklılar: Kayın,Kestane,Meşe, Dişbudak,Ihlamur, Kavak
İğne Yapraklılar: Ladin, Köknar, Sarıçam, Karaçam, Kızılçam


A – ORMANLAR

1.Karadeniz
Ormanları: Türkiye ormanlarının %25’idir. Nem ve Yağış fazla olduğundan
çeşitlilik fazla ve bitki örtüsü gürdür. Bu ormanlar;
• Doğudan Batıya
• Alçaktan Yükseğe
• Kuzeyden Güneye doğru yükselti ve yağışın değişmesine paralel olarak farklılaşır.
2.Batı
Anadolu Ormanları: Çanakkale Boğazı ile Ege Kıyılarını kapsar. Kuzeyde
Karadeniz ormanlarındaki benzerlik güneye doğru Akdeniz ormanlarına
dönüşür.
2. Akdeniz Ormanları: Karedeniz ormanlarından farkı
kuraklığa dayanıklı olmalarıdır. Kıyıda 1000 m.lere kadar çıkan Maki
kuşağının sona erdiği yerde başlayan orman kuşağı Toros Dağları boyunca
uzanır. Sadece kuraklığa dayanabilen iğne yapraklı orman kuşağı yer
alır. Bu ormanlar Karadeniz ormanları kadar gür değildir.
4. Doğu ve
İç Anadolu Ormanları: İç kesimlerde sık olmamakla birlikte dağların
yağış alan yüksek yerlerinde bulunurlar. Daha alçak yerlerde ise
insanların tahribi sonucu yok edilmiş orman artıkları olan tek tük
ağaçlar vardır. (Antropojen Bozkır)

B – MAKİ
Akdeniz iklimi
etkisindeki kıyı bölgelerimizde insanların tahrip ettiği orman
kuşağının yerinde oluşan bitki topluluğudur. Makiler çalı yada ağaççık
olarak tanımlanır. Yüzlerce çeşidi vardır. (Tesbih, Sandal, Zakkum,
Delice Zeytin, Kocayemiş, Keçiboynuzu v.s. bazılarıdır. )
Makiler
tüm kıyılarımızda görülür. Ancak Güney kıyılarımızdan Kuzeye doğru
yükselti basamakları ve çeşitleri değişir. (enlemin etkisi) Akdeniz’de
800-1000m lere Ege’de 500-600m lere Marmara’da ise 300m’ye kadar
yetişebilirler. Karadeniz’de ise Yalancı Maki dediğimiz Garigler yer
alır.

C – BOZKIR
İklim şartlarının ağaç yetişmesine uygun
olmadığı yarı kurak yerlerdeki otsu, dikensi küçük çalı
topluluklarıdır. İlkbahar aylarında
yemyeşil olan bu ot toplulukları, yaz kuraklığı ile sapsarı kurak ve çorak çalı topluluğuna dönüşür.
İç
bölgelerimizdeki alçak (çukur) alanlarda yayılan bozkırlar yağışın
arttığı dağ yamaçlarında yerlerini iğne yapraklı ormanlara bırakır. İç
Anadolu’da bir çok yerde bu ormana geçiş kuşağı birden olmaz çünkü
insanların tahribi sonucu eskiden orman olan alanlar tek tük ağaçlardan
ibaret olan Antropojen Bozkırlara dönüşmüştür.
Doğu Anadolu’da
yüksek platolardaki bozkırlar kurak bir yaz yaşamadıkları için yazın
yemyeşil kalırlar. Bu yüzden buralarda büyükbaş mera hayvancılığı
yaygındır.
D – DAĞ ÇAYIRLARI (Alpin Çayırları)
Ormanların
yetişemeyeceği kadar soğuk ve az nemli yükseltilerde görülen yazın
yeşeren kışın kar altında kalan soğuğa dayanıklı ot topluluklarıdır.